Atlantische Oceaan - Biarritz

Ik ben op dit moment precies 24 uur op Franse bodem en heb sinds die tijd nog geen zonnetje waar kunnen nemen. Met andere woorden: ach was ik maar in Nederland thuis gebleven. Het lijkt wel alsof ik gestraft word voor de vele zonuren die ik in Mexico heb genoten. Hier aan de voet van de Franse Pyreneeën is het herfstachtig. Gister slechts 12 graden, windkracht 7 en hoosbuien en ik heb mijn winterjas niet meegenomen. Vandaag is de temperatuur wat aangenamer, maar om de haverklap is er sprake van lichte regenval.

Mijn vlucht vanuit Rotterdam is prima verlopen. Vanaf vliegveld Biarritz met de bus en dan opzoek naar mijn geboekte onderkomen voor de eerste 2 nachten. Natuurlijk start ik weer met een oriëntatieronde. Aan de Franse taal moeten mijn oren weer even wennen. Geen wonder na 2 maanden alleen maar Spaans. Het spreken wordt helemaal een allegaartje, een combinatie van Spaans, Frans en Engels. Mijn poncho zorgt ervoor dat ik net niet helemaal als een verzopen kat rond loop. Je kunt wel merken dat je hier aan de voet van de pyreneeën zit, want ik moet regelmatig gebruik maken van mijn bergknopversnelling, bergje op en bergje af. Biarritz is een prachtige kustplaats in Frans baskenland, maar bij regen ziet geen enkele badplaats er feestelijk uit. Weer of geen weer het is hier een eldorado voor windsurfers. De westkust staat namelijk bekend om zijn hoge golven, maar de golven hier zijn niets vergeleken bij de enorme golven van de stille oceaan. Wat verlang ik op dit moment terug naar mijn tropische paradijs met zijn parelwitte stranden. Naar ik aanneem zal ik gedurende mijn verblijf hier ook het zonnetje nog weleens zien. Wat me verder opvalt zijn de excessief hoge prijzen voor met name kleding en schoeisel. Zelfs voor Birckenstock slippers betaal je al 59 euro. Voorlopig heb ik meer behoefte aan regenlaarzen en een paraplui.

Internetcafés zijn dun bezaaid hier in deze luxe badplaats. Volgens mij gaan de fransen ervan uit dat al die buitenlandse toeristen wel in het bezit zijn van een laptop. Als je dan eindelijk een internetcafé gevonden hebt dan staan de letters op het toetsenbord op de verkeerde plaats (zeker baskisch) Een verhaal typen is dan onmogelijk, want het wordt dan net een kruiswoordraadsel. Helaas moeten jullie nog even wachten op mijn eerste fotoreportage, want ik ben mijn kabeltje vergeten. Ach ja morgen is er weer een dag.

Tot zover de berichtgeving uit een koel en grijs Biarritz