Wandeldag op vrouweneiland
Door: CarlaCoevert
Blijf op de hoogte en volg Carla
16 April 2012 | Nederland, Amsterdam
Bedankt maar weer voor jullie leuke reacties op mijn weblog. Het aftellen is begonnen nog slechts 10 dagen te gaan.
Het wordt steeds stiller hier op mijn bountyeiland. De Mexicanen, die genoten van een veertiendaagse paasvakantie, zijn allemaal weer huiswaarts gegaan. Alleen de echte toeristen blijven over, maar wees gerust genoeg aanspraak hoor. Na een stranddag volgt bij mij altijd een wandeldag. Mijn energie moet toch een kant op. Als je wat langer op dezelfde plek verblijft leer je meer mensen kennen. Aangezien mijn hotel aan de mainstreet gelegen is, heb ik al aardig wat adresjes om te buurten.
Sinds 2 dagen blaast er een aardig windje over het eiland, hetgeen zorgt voor minder transpiratiedruppels en een voor mij aangenamere temperatuur. Met andere woorden ik bak het niet zo heet! Aan de rotskant van het eiland is de rode vlag gehezen, niet zwemmen te gevaarlijk. De golven doen me denken aan de Pacific Ocean en zorgen voor een prachtig schouwspel. Aan de strandkant van het eiland merk je nauwelijks iets van de aangetrokken wind.
Tijdens mijn wandeling is de eerste koffiebreak aan de haven. Een visser is onder het genot van een biertje bezig een vis te vellen. Het arme beest wordt eerst met een knuppel bewerkt en daarna wordt het mes er ingezet en mogelijk ligt ze vanavond wel op mijn bord. Sinds 4 weken geen vlees meer gegeten, wat zal ik mijn dagelijkse portie verse vis in Nederland missen zeg. Het visafval wordt in zee gegooid en de zeemeeuwen en pelikanen zijn er als de kippen bij.
De obers van het restaurant zijn bezig het aquarium te verschonen. 5 grote kreeften worden tijdelijk in een emmer gedumpt. Aangezien het aquarium bijna naast mijn stoel geleegd wordt hebben ze snel in de gaten dat ik niet meer zo rustig op mijn stoel zit. Een van de kreeften wordt op mijn tafel gedumpt en wat hebben de heren een lol zeg!
Sindskort leer ik ook beesten praten. De eigenaar van het hotel heeft een 2 jarige papagaai, Koby, die hij zo nu en dan meedraagt op zijn schouder.
Naast mooie dingen op het eiland heb ik ook foto's genomen van de poor part op het eiland. Heus in deze barakjes zou geen mens willen wonen.
Tot zover de berichtgeving van I.M (Isla Mujeres en geen Ischa Meijer).
Het wordt steeds stiller hier op mijn bountyeiland. De Mexicanen, die genoten van een veertiendaagse paasvakantie, zijn allemaal weer huiswaarts gegaan. Alleen de echte toeristen blijven over, maar wees gerust genoeg aanspraak hoor. Na een stranddag volgt bij mij altijd een wandeldag. Mijn energie moet toch een kant op. Als je wat langer op dezelfde plek verblijft leer je meer mensen kennen. Aangezien mijn hotel aan de mainstreet gelegen is, heb ik al aardig wat adresjes om te buurten.
Sinds 2 dagen blaast er een aardig windje over het eiland, hetgeen zorgt voor minder transpiratiedruppels en een voor mij aangenamere temperatuur. Met andere woorden ik bak het niet zo heet! Aan de rotskant van het eiland is de rode vlag gehezen, niet zwemmen te gevaarlijk. De golven doen me denken aan de Pacific Ocean en zorgen voor een prachtig schouwspel. Aan de strandkant van het eiland merk je nauwelijks iets van de aangetrokken wind.
Tijdens mijn wandeling is de eerste koffiebreak aan de haven. Een visser is onder het genot van een biertje bezig een vis te vellen. Het arme beest wordt eerst met een knuppel bewerkt en daarna wordt het mes er ingezet en mogelijk ligt ze vanavond wel op mijn bord. Sinds 4 weken geen vlees meer gegeten, wat zal ik mijn dagelijkse portie verse vis in Nederland missen zeg. Het visafval wordt in zee gegooid en de zeemeeuwen en pelikanen zijn er als de kippen bij.
De obers van het restaurant zijn bezig het aquarium te verschonen. 5 grote kreeften worden tijdelijk in een emmer gedumpt. Aangezien het aquarium bijna naast mijn stoel geleegd wordt hebben ze snel in de gaten dat ik niet meer zo rustig op mijn stoel zit. Een van de kreeften wordt op mijn tafel gedumpt en wat hebben de heren een lol zeg!
Sindskort leer ik ook beesten praten. De eigenaar van het hotel heeft een 2 jarige papagaai, Koby, die hij zo nu en dan meedraagt op zijn schouder.
Naast mooie dingen op het eiland heb ik ook foto's genomen van de poor part op het eiland. Heus in deze barakjes zou geen mens willen wonen.
Tot zover de berichtgeving van I.M (Isla Mujeres en geen Ischa Meijer).
-
17 April 2012 - 17:05
Loes Van Wijk:
Hoi carla,
Hoe verder de reis gaat hoe meer je het naar je zin krijgt.
Al die voorstellingen die je meemaakt met je Westfriese nuchterheid, lijkt me eindeloos om te zien.
Je schrijft het zelf, het aftellen is begonnen.
Ik denk dat je het ook weer heerlijk vindt hier, hoewel het op het moment erg koud en winderig is, zo dat ik er een beetje chagrijnig van wordt.
maar dan lees ik jouw wederwaardigheden en dan vergeet ik dat maar weer gauw.
geniet van alles wat je meemaakt en tot gauw.
groet Loes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
