Een stranddag op Isla Mujeres

Henriëtte uit Den Bosch had gelijk toen ze me adviseerde om naar Isla Mujeres af te reizen. Ik vermaak me hier kostelijk. Tijdens het ontbijt, wat ik nutigde bij een Amerikaans echtpaar, informeerde ik naar de place to be op dit island. Het plaatselijke kerkhof mocht ik niet vergeten en op het strand links afslaan. Ik had een geweldige dag zeg. Wil ik straks nog wel naar Nederland terug?

Gisteravond heerlijk gegeten in een puur Mexicaans restaurant. Natuurlijk verse vis, live muziek, een stukje acrobatiek, salsa en alleen maar zand op de grond en dat is voor mij wel erg handig. Kortom een echt caraibisch sfeertje tegen een betaalbare prijs.

Vanmorgen ben ik eigenlijk zonder vaste plannen op stap gegaan. In mijn rugzak wel alles paraat om er een leuke dag van te maken. Na een ontbijt met bagels, cheese, tomaat and onions en fresh orange jus ga ik op stap. Eerst zoals geadviseerd een bezoek aan het plaatselijke kerkhof. Effe wennen hoor al die kleuren en bombarie. Daarna linksaf het strand op.
Ik verlaat het echte toeristische gedeelte van het strand en beland in het gebied waar veel massagetenten het strand opsieren. Nee, massage heb ik niet nodig. Ik sta op dit moment genoeg met mezelf in contact en ben soepel genoeg. Op het strandgedeelte waar palmen als parasol fungeren strijk ik neer. De skyline, met vissersboten zoals in Puerto Morelos, is hier vervangen door zeer chique plezierjachten. Ik beland tussen een gezelschap Polen die sinds twintig jaar in Canada wonen. Natuurlijk kan het nieuwsgierige ikje niet nalaten om te vragen waarom ze toendertijd Polen ontvlucht zijn. Na de Polen tref ik een vijftal mensen uit Equador, die ook graag hun verhaal kwijt willen.

Tijdens mijn rustperiode maak ik gebruik van mijn sony e-reader, 3.000 nederlandse boeken op leesvoorraad. Daar kan geen bibliotheek tegen op boksen. Een dame uit de States is zeer geinteresseerd in mijn apparaat. Daarnaast mensen ontmoet uit Duitsland, Zweden en Noorwegen. Op mijn weg terug naar mijn hostal ben ik getuige van een huwelijkse inzegening op het strand en het is niet eens zaterdag! (zie foto)

Terug in mijn hostal raak ik aan de praat met de duitse hoteleigenaar en zijn hondurese vrouw. Naast 2 hotels runt de eigenaresse ook nog een kledingwinkel en ik krijg inzage in haar kledingatelier waar ze haar eigen kleding ontwerpt en maakt.

Rond 19.30 uur nog effe een hapje eten. Ik strijk ergens neer en maak natuurlijk gebruik van het happy hour 2 Marguaritas voor de prijs van 1. Twee Brazilianen afkomstig uit Rio de Janairo, die op huwelijksreis zijn kruisen mijn pad. Een ober uit Bogota, Columbia is zo laaiend enthousiast over zijn geboorteland, zodat ik me afvraag wat hij dan wel in Mexico te zoeken heeft. Ach ja, 5 jaar terug een ongelukje met een Mexicaanse vrouw en nu een zoon van 5 jaar, die zijn vader ook weleens wil zien.

Mexico is een land dat bekend staat om zijn zilver. In iedere stad tref je dan ook ontelbare zilvershops aan. Iedere verkoper doet zijn best om je naar binnen te lokken. Zo nu en dan laat ik me overreden om een kijkje te nemen in een shop. Nee heren, deze toerist wil wel kijken en praten, maar laat zich niet behangen met zilver. Natuurlijk informeer ik voorzichtig naar de omzet per dag. Als 3 cliënten dagelijks iets kopen zijn ze zeer tevreden over hun omzet. Na 5 minuten babbelen word me een biertje aangeboden en daar zit ik dan in een zilvershop op vrouweneiland. Als de heren een oude bekende langs zien gaan snellen ze naar buiten en mag ik gewoon even op hun toko passen. Gelukkig, er steekt geen dievegge in me!

Zomaar een dag uit het leven van een reizigster, die het leven hier in Mexico steeds meer begint te waarderen.