Puerto Morelos - deel 2

Ik word meer en meer een ervaren reizigster. In het begin brak het zweet me nog weleens uit als de informatie in mijn reisboek niet overeenstemde met de werkelijkheid. Nu draai ik mijn hand er niet meer voor om. Een leeg en schoon bed is toch overal wel te vinden.

Ik heb het naar mijn zin in dit vissersplaatsje. Tijdens mijn oriëntatieronde zoek ik op de een of andere manier altijd naar een bar of restaurant dat mijn basisplaats wordt. In PM (Puerto Morelos) wordt dat de koffieshop op de hoek, een echt meetingspoint. Het is hier een komen en gaan van met name Canadezen en people from de Sates, die hier jaarlijks hun vakantie doorbrengen. Ook veel gepensioneerden mensen uit bovengenoemde landen wonen hier bijna permanent. Veel goedkoper levensonderhoud, altijd mooi weer en slecht 5 uurtjes vliegen. Jammer dat P.M. zover weg ligt, anders had ik het ook wel geweten. Lekker rentenieren in P.M. Met name de gepensioneerde mensen hebben wel zin in een praatje. Mijn ontbijt, nuttig ik ditmaal buiten het hostal en snel word ik opgenomen in de club van wijze, oude mannen. Verhalen over familie, werk, ziek en zeer, hobby´s ins en outs over het stadje en/of andere wetenswaardigheden vallen mij ten deel. Ook mijn koffiebreak mag ik hier graag gebruiken.

Ook met mijn hostal heb ik het deze keer getroffen. Behoudens dan de vele musquitos die me lek gestoken hebben. Spanjaarden, Britten en Mexicanen die bijna allemaal een woordje engels spreken. s´Avonds zitten we gezellig bij elkaar om de ervaringen van onze tripjes uit te wisselen. Zwemmen in een zoetwater cenote schijnt een ervaring te zijn. Een cenote, is een bovengrondse poel uitgeslepen in kalksteen, gevuld met regenwater. 2 engelse gasten willen een stuk land in de jungle kopen om aldaar een ecopark te beginnen, aangezien dit park aan de route ligt naar mijn cenote " groene ster", mag ik meerijden met het gezelschap. Een oude leger jeep brengt me op de plaats van bestemming, 20 km. verderop. Daar sta ik dan in mijn eentje in de middle of knowwhere. Gewoon de borden volgen dan moet het goed komen. Ruim een kilometer lopen over een zandpad in een bijna verlaten bos. Bij ieder geluid verwacht ik een of ander eng beest aan te treffen. Gelukkig, de beesten hebben geen honger vandaag. Bij de cenote tref ik een groep amerikanen. Aangezien ik hoogtevrees heb spring of/duik ik de cenote niet in, maar neem gewoon de trap naar beneden. Het verkoelende water is heerlijk.

De busverbindingen vanaf de cenote zijn niet geweldig heb ik begrepen. Dus ik besluit een lift te versieren. De eerste de beste auto die vanaf het zandpad van de cenote komt houd ik aan en natuurlijk zo´n aardige dame uit Nederland mag altijd instappen. De chauffeur heeft in de jungle verse groenten gehaald en moet onderweg nog wat bestellingen rondbrengen, dus met enige vertraging keer ik terug in de bewoonde wereld.

Tot zover de berichtgeving uit P.M.