Playa del Carmen

Voor ik met mijn verhaal begin check ik eerst even mijn vooorgaande storie, zodat ik weet, dat ik niet in herhaling verval.

Alleen reizen, gaat me goed af eerlijk gezegd. Natuurlijk alleen is maar alleen, maar als je vrede in jezelf hebt gevonden, vrees je jezelf niet meer en treedt je de buiten wereld met een open mind tegemoet en komen de mensen vanzelf op je af. Je moet wel altijd heel bewust aanwezig zijn, want fouten kan je aan niemand anders toeschrijven. Als je het niet naar je zin hebt dan kan je alleen jezelf daar op aanspreken. Veel mensen gaan het alleen zijn uit de weg, mogelijk omdat ze bang voor zichzelf zijn en voor de eenzaamheid ? De afgelopen jaren ben ik door die eenzaamheid heengekomen en ben ik mezelf menigmaal tegengekomen en juist daardoor ben ik goed in staat om alleen te zijn en de wereld alleen tegemoet te treden en op deze manier leer ik mezelf steeds beter kennen. Met andere woorden deze reis is dus een heel bewuste keus geweest!

De laatste avond in Tulum ontmoette ik Henriëtte uit Den Bosch. Sinds 12 jaar woonachtig in Mexico, omdat ze aan een Mexicaan is blijven hangen. Als eigenaresse van het restaurant waar ik mijn diner nuttigde, zag ze aan mijn uiterlijk dat ik uit Nederland afkomstig was. Vreemd om weer Nederlands te praten. Ik moest zo nu en dan naar de juiste woorden zoeken. Ooit als opticien in het leven gestaan en nu restaurant eigenaar in Tulum. Na 10 jaar Playa del Carmen, een uit de kluiten gegroeid vissersdorpje, wilde ze wel eens iets anders en ik moet zeggen ze heeft een leuke toko. Met als Nederlandse specialiteit een stukje bloemkool en broccoli op je bord.

De reis van Tulum naar Playa del Carmen maakte ik per taxi collectivo.
Voor welgeteld 3 euro werd ik keurig 75 km verderop heel huis afgeleverd. Ik werd ergens midden in de stad gedropt. Voor mijn gevoel ergens in de middle of know where. Ik werd direct aangesproken door een touroperator. Na een gesprek van 1 uur en een kopje koffie kwamen we niet tot zaken, want de tour moet hier in amerikaanse dollars afgerekend worden en die had ik natuurlijk niet op zak. Tevens gelijktijdig info ingewonnen naar een slaapplaats in town, dus het was zeker geen verloren uur. Na 2 blokken rechts en 2 blokken links op goed geluk een hotel gevonden en tegen een zeer schappelijke prijs ingecheckt. Laat het hotel nu 800 meter van het centrum en strand verwijderd zijn. Ik heb het dus getroffen.

Playa del Carmen is een over de top toeristische badplaats. Als je hier 365 dagen verblijft dan heb je nog niet alle restaurants en bars van binnen gezien. Voor een paar dagen leuk, maar niet echt een plaats voor mij. Je kan hier met verdoofde leeuwtjes en slangen op de foto. Ook toecans en papagaaien worden vrijwillig, tegen kostprijs op je schouders gezet. Ach ja, je moet toch iets doen om aan de kost te komen.

Eerste paasdag per ferry afgereisd naar het eiland Cozumel. 3 uur op een scootertje over het eiland getufd en dat zonder rijbewijs of identificatiebewijs op zak. Ik was helemaal niet van plan om een scooter te huren, maar ze bleven maar aandringen en toen heb ik mijn vrouwelijke charmes maar in de strijd gegooid. Tijdens een pitchstop, plas- en koffiepauze, kreeg ik het apparaat niet meer aan de praat. Gewoon de barman effe geraadpleegt en toen weer fullspeed voorwaarts. Carla en techniek gaan niet echt samen geloof ik. Gewoon een hele leuke paasdag!


Tot zover de berichtgeving uit een licht bewolkt Playa del Carmen.