Adios, Oaxaca de Juarez

De kogel is definitef door de kerk. Ik heb besloten om mijn huidige verblijfplaats te verlaten en in te ruilen voor een verblijf in Puerto Escondido gelegen aan de Pacific Ocean. Een ritje van 8 uur door het hooggebergte van de Sierra Madre.

Gister uit school liep ik een coffeeshop binnen, gewoon alleen maar voor een kop, echte koffie. De eigenaar van deze tent was een Mexicaan, eentje die gelukkig de engelse taal machtig was. Naast hem was er een amerikaanse dame aanwezig, die in de zomermaanden in Amsterdam woont. Deze dame koopt kapotte tweedehands poppen, repareert en verbouwt ze, zodat ze weer een 2e leven hebben. Natuurlijk kon ik niet nalaten om haar het adres van de tweedehandsmarkt in de Ijhallen in Amsterdam te geven. Ze was me er zeer dankbaar voor.

Natuurlijk wordt er ook gevraagd naar de reden van mijn verblijf hier. Ik vertel hen over mijn frustraties betreffende het aanleren van de spaanse taal en de vraagtekens die ik hierdoor heb over het doen van vrijwilligerswerk. Daarnaast neem ik mijn voorgenomen reisschema met ze door. Beiden geven aan dat ik op mijn reis de stranden in het zuiden van de staat Oaxaca zeker niet kan overslaan, want die zijn zo beautiful. Hun advies stemt me tot nadenken. Uiteindelijk liggen deze stranden redelijk op mijn geplande route. Later in de stad bij plaatselijke vliegtuigmaatschappijen informatie ingewonnen over vliegprijzen. Helaas niet te betalen. Het busstation met firstclass bussen brengt uitkomst. Een ritje van 8 uur in een comfortabele bus met airconditioning en tv kost slechts euro 18,50.

De volgende schooldag vertel ik mijn klasgenoot John uit Ierland over mijn voorgenomen reis. Ook hij heeft plannen om af te reizen naar de seaside. Uiteindelijke besluiten we om a.s. zaterdag 17/3 gezamenlijk af te reizen naar de stranden aan de Stille oceaan. Met z'n tweeën reizen geeft me voorlopig een veiliger gevoel!

Mijn vertrekplan mede doorgesproken met de schoolleiding. Zij brengen mijn gastgezin op de hoogte van mijn voorgenomen eerdere vertrek (aangezien mijn spaanse kennis onvoldoende is) en ze zullen contact opnemen met Case de la Cultura om te melden dat ik geen vrijwilligerswerk kom verrichten.

De laatste 2 dagen in de hoofdstad zijn aangebroken. Ik ga deze bedrijvige stad met zijn prachtige ateliers, dans en muziek missen. Iedere dag is er wel iets nieuws te beleven. Vandaag viel mijn oog op een man die behoudens een zwart hemd verder totaal geen kleren droeg. Het leek alsof hij een zwarte legging aan had. Echter tot een ieders verbazing droeg hij verder geen kleren en was de rest van zijn lichaam compleet zwart geverfd. Lekker koel met dit weer om geen onderbroek te dragen en ook de waskosten blijven op deze manier beperkt. Natuurlijk, mijn fototoestel lag weer thuis.

Verder nog wat kleine wetens-waardigheden. Het minimumloon in deze stad bedraagt euro 3,20 per dag. Ook heb ik antwoord gekregen op mijn vraag, waarom zoveel blauw op straat?
De politiemensen zijn hier ongeschoold. Met andere woorden de politiemacht bestaat uit ongeschoolde mensen. Iedere dombo kan hier politieagent worden. Verdiensten per dag tussen de 5 en 6 euro. De lage salarissen zijn natuurlijk inherent aan de corruptie in dit land. Bij het begaan van overtredingen zul je moeten dokken en alles verdwijnt in eigen zak. Laat je 's avonds nooit dronken en wel door politieagenten afvoeren, want dan ben je alles kwijt. De politieagenten die op de grootste motoren rijden zijn het meest corrupt en gevreesd. Het geld voor de motor hebben ze immers bijeen gespaard door het aftroggelen dan wel plunderen van mensen. Eerder genoemde mitrailleuren dragen ze alleen maar voor de show.

Tot zover de laatse berichtgeving uit Oaxaxa de Juarez.