Changing plans?????

Naar ik begrepen heb uit jullie mailtjes begint het net als in Mexico bij jullie in Nederland ook voorjaar te worden. Naar ik aanneem loopt bij jullie de temperatuur nog niet op naar 30 graden. Ik heb hier opmerkelijk genoeg nog geen sneeuwklokjes dan wel krokussen kunnen waarnemen, mogelijk nog effe geduld hebben.

Bedankt maar weer voor jullie bemoedigende woorden. Het lijkt erop dat ik de mexicaanse griep enigszins overwonnen heb, hoewel ik heb nog steeds gebrek aan energie. Mijn zere keel is gelukkig verdwenen en heeft plaatsgemaakt voor een loopneus en blafgeluiden. Opname in een Mexicaans hospital is voorlopig nog niet nodig. Je weet maar nooit, want ik heb ook kip gegeten. Vorig jaar waren er immers nog doden te betreuren door deze griepvariant.

Het is stil op school. Er zijn veel studenten vertrokken en ik heb op dit moment niet veel aansluiting bij anderen. Ik krijg meer en meer de indruk dat ik de Spaanse taal in 4 weken niet onder de knie krijg. Grammatica uit het boek gaat goed, mede omdat ik heel visueel ben ingesteld, maar het spreken van de taal is nog steeds abracadabera voor mij. Een en ander heeft me tot nadenken gestemd. Afgelopen weken tweemaal een onopgemerkt bezoek gebracht aan mijn toekomstige vrijwilligers werkplek. Het instituut Casa de la Cultura is een prachtig gebouw waarin allerlei activiteiten op het gebied van kunst en cultuur plaatsvinden. De vraag die bij mij opkomt is dan: " in hoeverre kan ik hier iemand van dienst zijn" als ik de taal niet machtig ben en de mensen daar in zeer beperkte mate Engels spreken. Volgens mij ben ik dan degene die hulp nodig heeft en niet andersom en om alleen maar als kinderhulp te gaan fungeren, daar heb ik geen zin in. Meer en meer neig ik ernaar om vrijdag na school mijn boeltje bijeen te pakken en mijn reis in Mexico te vervolgen. Het centrum van de stad Oaxaca de Juarez ken ik inmiddels op mijn duimpje en in de omgeving heb ik ook al heel wat gezien. Voor ik definitief een besluit neem laat ik me eerst nog even adviseren door de schoolleiding van Solexico.

Menigmaal schaam ik me als ik hier als (rijke)toerist in de stad rondloop. Bedelende kinderen en mensen komen en gaan en hebben het vooral voorzien op toeristen uit het buitenland. Aangezien ik geen Mexicaans uiterlijk heb ben ik heel vaak de klos. Door het geven van geld kan ik helaas hun problemen niet oplossen, daarvoor moet de Mexicaanse overheid zorgen. De kinderen uit de allerarmste gezinnen gaan hier zelfs helemaal niet naar school. Sommigen zijn niet eens de Spaanse taal machtig en spreken alleen maar dialect. Veel jonge, ongeschoolde kinderen worden ingezet om snoep, kauwgom, chocolade en chips aan de man te brengen. De toeristen hebben immers wel geld over voor deze schattige indiaanse kindertjes. Zelf deze ongeletterde straatkinderen worden door de maffia geregeerd. De maffiabazen zorgen namelijk voor de inhoud van de manden en/of kisten met snoep en ieder kind krijgt een eigen territorium in de stad toegewezen. Problemen ontstaan als de kinderen ouder worden, want dan zijn ze niet zo lief en schattig meer en dan keldert hun inkomen naar beneden. Wat rest is stelen en/of drugs.

Wie me hier ook erg lekker vinden zijn de zogenaamde muscitos. In Nederland gewoon steekmug en/of langpoot genaamd. Enorme, rode plekken sieren mijn benen op. Natuurlijk hebben die beesten snel in de gaten dat die witte Nederlandse benen een ware lekkernij voor ze zijn. Tegenwoordig smeer ik dus maar deet op mijn benen, want daar hebben ze de pest aan.

Mochten jullie nog nieuws uit Nederland hebben dan houd ik me aanbevolen, want het Noordhollands dagblad is hier niet te verkrijgen.

Tot zover de berichtgeving uit Mexico.