Gewenning en frustraties

Bedankt maar weer voor jullie reacties op mijn weblog.
Een gek idee eigenlijk als mijn dag om 9:00 uur begint is het bij jullie 16:00 uur in de namiddag. Met andere woorden ik loop 7 uur achter. Gelukkig is het de laatste dagen niet meer zo warm. Op zondag- en maandagavond moest ik zowaar een trui dragen. Rond de klok van 6 uur is het hier s'morgens licht en rond 7 uur s'avonds pik donker.

Op het taleninstituut heb ik het nog steeds naar mijn zin. Onze klas is uitgebreid met John (rond de 50) uit Dublin - Ierland. Naast Miky en zijn vrouw Moerka (de over de top Amerikaanse vrouw, met Russische roets - valt wel mee hoor) bestaat mijn klas nu uit 4 personen.
Iedere week staat er weer een andere leraar voor de klas. Vorige week Miguel en nu Hugo. Elke leraar heeft zijn eigen wijze van les geven. Soms heb ik de indruk dat mijn kennis van de spaanse taal geen enkele vordering doormaakt. Begrijpen lukt redelijk, als er maar niet te snel wordt gesproken. Spreken daarentegen lukt voor geen meter. Het lijkt wel of mijn mond op slot zit. Vooral volhouden heb ik begrepen. Het niet machtig zijn van de spaanse taal zorgt voor frustraties. Afgelopen week sprak ik Frederik uit Breda en hij had hetzelfde probleem als mij. Er is nog hoop dus. Frederik was ziek afgelopen week, aan de schijterij natuurlijk. Als je hier in Mexico naar de dokter gaat stoppen ze je totalement vol met antibiotica. Veel mensen zijn hier dan ook inmiddels compleet immuun voor antibiotica. Als je snel dokter wil worden dan moet je in Mexico gaan studeren. Op je 22 ben je reeds afgestudeerd arts. Vreemd dat onze artsenopleiding zoveel jaren duurt ???? Mogelijk is er toch sprake van kwaliteitsverschil.

Nog een paar cultuurverswchillen.
Schoolkinderen lopen hier nog steeds in uniform of wel in ieder geval in dezelfde kleding. Kliko's zijn hier ook nog niet uitgevonden. Meestal liggen er plastic zakjes met vuilnis op bepaalde plaatsen in de straten. Straathonden doen zich graag tegoed aan overgebleven voedselresten.

Gister een bezoek gebracht aan een heuse Mexicaanse cantina. Niet voor herhaling vatbaar. Het was er vies en het eten was niet te vreten. Mexicaanse tapas kreeg ik voorgeschoteld. Bij het idee tapas had ik toch een andere beeld. Ik kreeg eerst waterige soep met ongeschilde aardappels, een stuk vlees wat op een soort pens leek en wat overkookte soepgroente erin. De volgende gang was 2 gehaktballen overgoten met chilisaus. Vandaag had ik dus pijn in mijn buik. Niet zo verwonderlijk als je ziet hoe het eten wordt klaargemaakt en naar de hygienische omstandigheden. In de cantina stond een jukebox waar schreeuwerige Mexicaanse muziek uit kwam. die gelukkig voorkwam dat ik Spaanse hoefde te spreken. Op een bankje in de zon praten is toch iets anders dan in een overvolle cantina. Daarnaast kwamen de mensen in de catina op mij wat asociaal over. Kortom de mexicaanse cantina's houd ik nu verder voor gezien.

Vanmiddag na school een bezoek gebracht aan het archeologisch museum hier in Oaxaca. Opgegraven voorwerpen, menselijke resten, oude gebruiksvoorwerpen, boeken en sierraden uit de provincie Oaxaca worden hier tentoongesteld. Bij de inschrijving bij het taleninstituut Solexico krijg je een pasje. Dit pasje toont aan dat je studente bent en in veel musea en andere bezienswaardigheden mag je dan gewoon gratis naar binnen.

Iedere dag na school ga ik eerst aan de wandel. Ieder dag pak ik een andere kant van de stad. Gister kwam mij ter ore dat de stad + omgeving waar ik verblijf goed is voor 1 miljoen inwoners. In Mexico city leven 20 miljoen mensen in 1 stad, dus het valt hier nog wel mee met de drukte. Overigens ik heb nog geen bekende gezien. Morgen ga ik me per taxi verplaatsen om eens een kijkje te gaan nemen in een van de moderne shoppingmalls. Weer eens iets anders dan al die kleine winkeltjes.

Tot zover de berichtgeving uit Mexico.