Verder op verkenning

Zaterdag 25 februari de verjaardag van mijn moeder, bijna vergeten, nog gefeliciteerd mam met je 89 jarige verjaardag!

Na de avondmaaltijd bestaande uit maissoep, vis en aardappels natuurlijk weer de stad in, het is immers zaterdagavond. Mijn gastgezin heeft me verzekerd dat er geen gevaar is. Tot de dag van vandaag stond de plaats Barcelona op mijn favorietenlijst op nummer 1. Natuurlijk Barcelona heeft Gaudi, maar Oaxaca heeft haar eigen traditionele cultuur behouden en het is hier gewoon veel minder toeristisch. Wat is het hier leuk zeg en alles gebeurt gewoon op straat. De eerste festiviteit die ik tegen het lijf loop zijn kinderen en volwassenen gehuld met een enorme ronde tooi op hun hoofd in weelderige kleuren. Ze dansen op originele mexicaanse muziek op traditionele wijze. Bij het vervolgen van mijn weg stuit ik op een bonte stoet circus mensen. De optocht is een reclamestunt voor hun optreden die deze week in de stad gepland staat.

Gezeten op een terras op het zocalo genietend van een lekker glas rode wijn en hete chili pinda's, trekken diverse soorten muzikanten aan mij voorbij. Na hun optreden natuurlijk met de pet rond en dan op naar het volgende terras.
Het mysterie van de vele bruiden is ook opgelost. Gisteravond zag ik weer allemaal bruiden en ik snapte er niets van. Navraag heeft me het volgende geleerd. Als een Mexicaans meisje trouwt kiest ze 10 vriendinnen en/of familieleden uit,die zich ook als een soort bruid in galakledij hullen. Ze zijn als het ware een soort bruidsmeisjes. Ze begeleiden de bruid de hele dag en veel speelt zicht buiten en in de kerk af. In dit geval waren de 10 dames in het rood gekleed (ik dacht dat zij ook bruiden waren) en de echte bruid in het wit. Bij binnenkomst in de kerk klonk ook in Mexico, daar komt de bruid.
Rond 10 uur richting huis, mijn energie raakt op. Op het terras thuis nog een shaggie en een glaasje Mezcal en dan lekker slapen en gezond weer op!

Zondag 26/2
Na een goede nachtrust word ik wakker met stijve kuiten, hetgeen niet zo vreemd is met al dat gesjouw door de stad. Overigens ik hoef hier geen deet te smeren, want er zijn hier geen muskieten.
Wat staat er vandaag op mijn programma. Even onderzoeken waar mijn taalinstituut Solexico zich bevindt, want daar moet ik me morgen om 8:30 uur melden. Daarna mogelijk een excursie naar Monte Alban, opgravingen uit het Maya tijdperk.
Bij het ontbijt vertellen mijn gastheer en gastvrouw dat er om 12 uur muziek is op het zocala, daar moet ik natuuyrlijk bij zijn. Als ontbijt krijg ik zoet brood met een of andere gepofte maiskolf met smurrie erin, niet echt mijn smaak.
Rond 9:45 uur de stad weer in. Op weg naar het zocalo tref ik een gepensioneerde Amerikaan uit Boston. We raken aan de praat en drinken samen koffie. Het taleninstituut is gelukkig eenvoudig te vinden. Vanaf huis ben ik binnen een kwartier op de plaats van bestemming.Vandaag mijn fototoestel meegenomen om een en ander vast te leggen. Mogelijk volgen mijn foto's nog op dit weblog. De muziek werd dit keer verzorgd door de plaatselijke fanfare, niet echt mijn smaak. Gewapend met een plattegrond trek ik verder de stad in. Ik ontdek de overdekte markt ( een soort zwarte markt als in Beverwijk, maar dan vele malen leuker en groter) Hier speelt het echte leven van de Mexicanen zich af. Het geheel doet me denken aan de chinese wijk in Bangkok, de hoofdstad van Thailand.
Kruiden, vlees, brood, vis, fruit, handwerk, kleding en natuurlijk koek en zopie tentjes. Ik heb me tegoed gedaan aan een knapperige tortilla met smurrie, sla, kip, groenten en sauce en een beker overheerlijke papaja sap. Nu maar hopen dat ik morgen nog leef!!!!!! Nog een bezoek aan een prachtige kerk en dan heb ik het helemaal gehad. De drukte en warmte worden me teveel. Geen Monte Alban vandaag. Ik moet gewoon mijn tempo aanpassen aan de Mexicanen. Relax, relax en morgen komt er weer een dag.
Inmiddels is het 16:00 uur als ik dit verhaal typ. Dus het zal bij jullie nu wel zo ongeveer bedtijd zijn.

Tot zover mijn berichtgeving uit Oaxaca.