Een weerzien met Santiago de Compostela

Beste allemaal,

Na een laatste lijdensweg van 5 kilometer wandel ik eindelijk Santiago de Compostela binnen, einddoel bereikt!

Na een laatste overnachting met bekenden en en weer nieuwe vrienden in San Marcos do Gozo, een complex wat in 1989 gebouwd is voor een bezoek van de paus, nog 5 kilometer op de teller naar de stad Santiago. Ik kom letterlijk en figuurlijk, net als de pelgrims van vroeger, gewassen en schoon op de plaats van bestemming aan. Juist jullie begrijpen het al, natuurlijk weer zo verzopen als een kat. Met enige andere pelgrims schuilen we voor de plensende regen onder een afdakkie. Een 16 jarige pelgrim uit Denemarken meent dat hij zijn regenbroek moet verwisselen voor zijn zondagse broek. Moeders haalt de knappe broek uit de rugzak en onder de poncho wordt ervan broek gewisseld. Nog geen 5 minuten later passeert er een bus en wordt de zondagse broek weer daags.

Om 9:00 uur meld ik mij bij het huiskamerproject der lage landen, een initiatief vanuit het Sint Jacobsgenootschap in Nederland, gerund door nederlandse vrijwilligers. Een hartelijk ontvangst, koffie, koekje en effe bijpraten over de belevenissen op de camino. Om 10:00 uur sta ik op de trappen bij de kathedraal en wordt omhelsd door bekende en onbekende pelgrims met mijn behaalde prestatie. Gelukkig ook An en Ozzie uit Gent. Na 2 gedwongen rustdagen hebben ze hun voettocht naar Santiago gelukkig lopend kunnen afsluiten. Op naar het officio de peregrinos om mijn welverdiende certificaat van goedgekeurde kilometers op te halen. Ik ben geslaagd met vlag en wimpel!

Om 12:00 uur vindt in de grote kathedraal de pelgrimsmis plaats en ik kan natuurlijk niet wegblijven. Naar horen zeggen moet je al om 10:30 uur binnen zijn, want anders heb je geen zitplaats. Na een sightseeing door de kerk, zit ik natuurlijk vooraan op een plaats voor gereserveer-den. Ik heb immers ook een hostal gereserveerd. Anderhalf uur op je kont zitten op zo´n houten bankje valt niet mee. In de tussentijd werk ik mijn administratie maar bij. Geen idee of het wierrookvat vandaag ook gaat zwaaien. Het wordt alleen gehesen als er meer dan 600 euros aan donativos gesponsord wordt. Honderden pelgrims en toeristen stromen de kerk binnen. Schijnbaar is de kerk hier populairder dan in Nederland. Zo nu en dan een bekende en er volgt weer een omhelzing. Van de mis zelf begrijp ik niet zoveel. Nu ben ik wel op spaanse les geweest en naar zondagsschool, maar dit is andere koek, samen zingen in het latijn. Ik mis de ondertiteling. Gelukkig het wierrookvat wordt ontstoken en door de kathedraal geslingerd. Eindelijk tijd voor een sanitaire stop. Als ik de kerk verlaat wacht er gelukkig een waterig zonnetje.

Daarna opzoek naar mijn gereserveerd hostal. Ook zonder tom-tom snel gevonden. Helaas ze is wegens siesta tot 15:30 uur gesloten. Geen probleem, voor het hostal strijk ik neer en ontmoet Jack uit Quebec Canada en Corrie uit Limburg. Onder het genot van naturlijk een biertje is de wachttijd zo verstreken. Na een douche, gewassen en gestreken als verloste pelgrim, lopend de stad in en nadenken over de invulling van de komende 7 dagen in Spanje. Vanavond geen peregrinomenu maar lekkere welverdiende tapas.

Tot zover de berichtgeving uit een zonnig Santiago de Compostela.
Hasta luego,
Carla