Pelgrimeren is voor iedereen

Na mijn ontbijtje om 7:15 uur zou ik een aanvang maken met mijn wandeltocht voor vandaag. Twee dingen vielen mij op. Uit het hotel
tegenover de bar waar ik mijn desayunos gebruikte kwam een jong echtpaar met een baby naar buiten. Juist jullie begrijpen al waar ik naar toe wil, vader, moeder en een baby van 5 maanden, met wandelwagen en/of draagzak lopen de camino. Voor de albergue waar iik geslapen heb stopt een taxibusje om aldaar de rugzakken van de moderne pelgrims in te laden. Moderne pelgrims lopen natuurlijk niet met een zware backpack op de rug maar laten deze per taxi vervoeren. Daarnaast zijn er heel veel grijsharigen op de camino te zien. Veel 65+ mensen lopen of fietsen de camino, een goedkope en gezellige manier van vakantie houden en je gezondheid vaart er wel bij.

Met mijn zere keel gaat het gelukkig de goede kant weer op. De hoestfase is aangebroken. Vannacht niet zo goed geslapen want er lag een snurkende Pool onder mij te maffen. Het liefst had ik hem zo nu en dan een por gegeven, maar helaas dat doen pelgrims niet. Gister gegeten met een echtpaar uit Israël wat ik reeds eerder ontmoet had.

Vandaag staat er een wandeling van 20 km op het programma. De tocht leidt door het mooie glooiende landschap van Glalicië. Goed wandelweer, 21 graden en lciht bewolkt. Galicië is groen en staat bekend om zijn intensieve veeteelt en vruchtbare grond. Nu moet je niet denken dat hier enorme kolossen van boerderijen staan, het zijn allemaal kleine ouderwetse boerderijen met kleine stukjes grond. Op de wandelpaden licht veel koeienstront, omdat de koeien regelmatig verweid moeten worden. De natuurlijke begroeiiing met bloemen is hier verdwenen door het gebruik van chemische bestrijdingsmiddelen. Het lopen gaat weer als een speer. Ik ben 1 uur binnen de gestelde looptijd van 5:30 uur binnen. Gelukkig geen hoge bergen in het parcours dit keer.

De stad Sarria is mij bekend, ik was hier 2 jaar eerder ook al. Toen in gezelschap van een aantal Spanjaarden die wel weten in welke albergue je moet slapen. Gelukkig laat mijn geheugen me niet in de steek en ik weet albergue Los Blasones snel te vinden. Dit keer geen handwas, maar gebruik gemaakt van de wasmachine, want je kleren gaan wel stinken van al die handwasjes. Straks opzoek naar een tweede stempelplaats, want vanaf Sarria dien je in iedere plaats waar je overnacht 2 stempels te halen, anders krijg je in Santiago je diiploma niet. Deze regel is ingevoerd omdat veel pelgrims de camino lopen. Nou ja lopen vaak pakken ze de bus en laten ze hun credencial afstempelen om in Santiago hun diploma op te halen. Een Spanjaard die de camino gelopen heeft en dit op zijn CV heeft staan heeft eerder kans op een baan dan iemand die de camino niet gelopen heeft. Ik vermoed zelfs dat i.v.m. de crisis nog extra veel spanjaarden de camino lopen, omdat ze toch geen werk hebben. Vanaf Sarria is het nog ongeveer 120 kilometer tot Santiago. Dit stuk van de camino is drukker en comercieler dan het voorgaande gedeelte. Vooral in de zomermaanden moet je op tijd een slaapplaats reserveren, want anders vis je achter het net. Ik reserveer niets en zie ter plekke wel of ik een slaapplaats kan vinden, zo niet dan slaap ik gewoon onder de blote hemel.

Tot zover de berichtgeving uit Sarria. Volgens het weerbericht komt er vanavond onweer en is de kans op regen op vrijdag en zaterdag 65%. Uit
Laten we hopen dat ze het deze keer weer bij het foute eind hebben.

Hasta luego
Carla