Op herhaling

Beste allemaal,

Als alles volgens planning verloopt zit ik volgende week om deze tijd in Spanje in een albergue de peregrinos in Virgen del Camino, een plaatsje gelegen aan de pelgrimsroute naar Santiago de Compostela.

In 2011 bedacht ik vrij plotseling dat ik op pelgrimstocht wilde gaan. Op mijn voettocht naar Santiago de Compostela maakte ik voor de eerste keer kennis met het fenomeen "pelgrimeren". Als beginnende pelgrim liep ik met een veel te zwaar beladen backpack op de rug vele kilometers door het bergachtige noord-Spaanse landschap. Back to basic, wandelen, eten en slapen en je nergens anders zorgen over hoeven maken, was op dat moment op mijn lijf geschreven. Het leven als gelegenheidspelgrim heeft me schijnbaar gefascineerd want ik keer op de een of andere manier hier steeds weer naar terug. Mensen uit de hele wereld lopen of fietsen deze eeuwen oude route en ontmoeten elkaar onderweg. Ze stappen gedurende een aantal weken uit hun normale lbestaan om als pelgrim door het leven te gaan. Even ontsnappen uit de dagelijkse sleur, verplichtingen, sores en routine. Het enige wat telt is: eten wandelen, slapen en geestelijke en lichamelijke gezondheid. Je dagelijkse gedachten komen door het wandelen in de natuur tot rust ren vanuit deze stilstand kom je in contact met jezelf en je intrinsieke waarden en verlangens. Levensvragen als: wie ben ik werkelijk, wat wil ik met mijn leven, wat doe ik op deze aarde, hoe kan ik mezelf beter ontwikkelen, hoe leer ik omgaan met mezelf en welke weg moet in inslaan borrelen vanzelf naar boven. Door det ontmoeting met gelijkgestemden, mensen die ook opzoek zijn, krijg je bewust of onbewust antwoorden op je vragen en daardoor ben je mogelijk in staat om je weg te vervolgen dan wel een andere richting uit te gaan.

Op mijn eerste pelgrimstocht strandde ik in het zicht van de haven. Vijfenzestig kilometer voor Santiago de Compostela moest ik mijn voettocht beëindigen vanwege een stressfractuur aan mijn voet. Mijn lichaam dwong mij letterlijk tot stilstand. De tijd om een andere weg in te slaan was voor mij toen nog niet aangebroken. De bus vervoerde mij tot aan de kathedraal in Santiago. In deze kathedraal wordt op hoogtij dagen een speciale pelgrimsmis gehouden. Als afsluiting van de pelgrimstocht worden alle pelgrims voor ze naar huis terugkeren gezegend, ook niet-religieuze pelgrims als ik. Bedroefd, maar tevens gefascineerd door het hele gebeuren op en rond de camino verliet ik Santiago met de belofte aan mezelf ooit nog eens als lopende pelgrim in deze stad terug te keren.

Nu 2 jaar na dato sta ik na diverse omzwervingen weer op het punt om op pelgrimstocht te gaan. Nu ik uit ervaring weet wat pelgrimeren werkelijk inhoud lijkt het avontuur mogelijk wat minder groot, maar mijn fascinatie voor het begrip pelgrimeren is eigenlijk alleen maar toegenomen. Met name de symboliek van de tocht, het afzien, de ontmoetingen en de innerlijke reis die je maakt spreken me bijzonder aan. Met andere woorden ik heb er zin in.

Tot zover de berichtgeving uit Wijdenes

Hasta Luego
Carla