Een rustdag van een pelgrim

Galicia, Santiago de Compostela, staat niet bekend om zijn prachtige weer en helaas sinds vanmiddag 15:00 uur plenst het hier aan een stuk door. Vanmorgen dacht ik werkelijk weer eens te kunnen uitslapen, ware het niet dat een stel pelgrims uit Australië vanmorgen vroeg om 5:00 uur mij de ogen deed openen. Ach daar ben ik inmiddels aangewend.

Gisteravond na een kort rondje door de stad trof ik Koen en Anny uit Antwerpen aan in mijn favoriete tapasbar. We hebben afscheid genomen en we zullen elkaar treffen in het buitenmuseum in Enkhuizen. In een Spaanse bar heb ik de Champions League finale gekeken, spaanser kan het niet. Met John uit Liverpool en Ashly uit Canada hebben we met name genoten van de emotionele reacties van de enthousiaste Spanjaarden. Met zoveel drukte om ons heen hebben we allen de indruk dat lang niet alle consumpties zijn afgerekend. Mooi zitten, dom kijken, en heel weinig betalen, daar moet je gewoon weg van profiteren.

Vanmorgen na een ontbijtje eerst naar het estacion de autobuses. Ik ken de stad Santiago inmiddels op mijn duimpje en wil graag weer eens in de zon zitten en besluit morgen om 12:00 uur per bus naar Porto te vertrekken. Op het station tref ik weer enkele bekenden en voor je het weet zijn we weer een uurtje verder. Een slaapplaats heb ik nog niet in Porto, maar die wordt me later op de dag aangereikt door Maria uit Rome.

Nogmaals een bezoek aan Casa Hollanda, meer info over het verkrijgen van een speciaal peregrino certificaat en voor vanavond een dinerafspraak in het plaatselijke klooster. Een dame uit Nederland is haar tas met inhoud kwijtgeraakt en vraagt zich af hoe ze nu naar Nederland terug moet. Bij ieder busticket wat je koopt moet je hier een ID/ paspoort overleggen. Wat ben ik blij dat ik niet in haar schoenen sta.
Als het plenst moet je zo nu en dan schuilen en voor je het weet zit je dus weer in een cafe. Bert en zijn roemeense vriendin uit Eindhoven hebben ook een hekel aan regen en met een biertje en een wijntje wordt het heel gezellig. Ze zijn komen fietsen uit Nederland en hebben dus veel te vertellen.

Wat zijn dat nu voor mensen die op pelgrimstocht gaan?
Doorsnee mensen die wat avontuurlijk zijn ingesteld en die heel goed kunnen leven zonder de gemakken van het leven. Mensen die iets meer te bieden hebben dan huisje, boompje, beestje. Doorsnee mensen die wat meer nadenken over dingen in het leven, voorwie welvaart en materialisme niet het belangrijkste zijn. Mensen die ondernemen en leren en ervaringen verwerken, die het oude kunnen loslaten en daarna weer met meer vernieuwde energie andere wegen kunnen inslaan. Kortom de ontwikkelingsweg bewandelen die een mensenleven te bieden heeft. Met andere woorden openstaan voor dingen die op je pad komen, controle loslaten en uiteindelijk komt er wel weer een oplossing. Zekerheid voor onzekerheid inwisselen niet altijd eenvoudig om op deze manier te leven.

Tot zover de berichtgeving uit een zwaar bewolkt en zeer regenachtig Santiago.

Hasta luego,
Carla