Santiago de Compostela

Bedankt maar weer voor jullie berichtjes.

Zo ik ben weer terug in de bewoonde wereld, dat wil zeggen ik ben aangekomen in een plaats waar internet is. Een volgende keer als ik op reis ga dien ik me gewoon te voorzien van een moderne smartphone. Wifi is immers overal!!

Vanmorgen om half 11 bereik ik na een wandeling van een kleine 15 km. the old town of Santiago. Ik moet nog effe flink doorstappen om op tijd de kathedraal te bereiken, want om twaalf uur begint de mis voor de peregrinos. De afsluiting van een camino doe je middels het bezoeken van de mis. Als er voldoende gesponserd wordt zwaait het wierrookvat. Ik heb geluk er is voldoende gedoneerd, het vat zwaait. Het grote wierrookvat wordt momenteel gerepareerd, dus ik moet met een kleiner vat genoegen nemen. De geur van het wierrookvat doet de geur van mijn eigen transpiratievocht bijna te niet. Bij het betreden van de kathedraal word ik op mijn vingers getikt. Rugzakken worden met ingang van dit jaar niet meer in de kathedraal toegestaan, dit i.v.m. brandveiligheid. Mijn muchilla moet ik 500 meter verderop in bewaring geven. Gelukkig ik weet de weg. De bisschop en zijn 5 volgelingen zijn dezelfde als vorig jaar, alleen hun buikomvang is enigszins toegenomen. De non die zingt zou bij het eurosongfestival best eens bij de eerste 10 kunnen eindigen. De kathedraal zit bomvol met pelgrims uit alle delen van de wereld, onder hen enkele bekenden, we feliciteren elkaar voor de prestatie en het bereiken van ons doel.

Na deze happening op naar het officio de peregrinos om mijn certificaat op te halen. Wachttijd slechts 1 uur. Natuurlijk weer met vlag en wimpel geslaagd. Volgende stop is bij het Holland Huis, huiskamer project der lage landen, helaas niet gesponserd door Heineken. Twee Nederlandse dames zitten gereed om de verhalen van hollandse caminogangers aan te horen en ze zonodig van informatie te voorzien. Volgende stap opzoek naar een onderkomen voor de komende nachten. Bij het verlaten van het Holland huis loop ik Ada en Edith tegen het lijf. Ze geven mij informatie over hostal the last stamp, de plaats waar ik nu verblijf. Hier wacht een warm welkom en een heerlijke warme douche en schoon bed. Behoudens een geirriteerde rechterheup heb ik de tocht zonder noemenswaardige blessures volbracht. Ik bel blij dat de tocht erop zit, want ik ben vermoeid.

Vanmorgen vroeg had ik de afspraak met Koen en Anny uit Antwerpen om in de eerste bar samen te ontbijten. De bar was echter gesloten dus nu heb ik geen afscheid kunnen nemen, misschien lopen we elkaar hier in Santiago nog tegen het lijf. Gister hebben we heerlijk met z´n drieen gegeten in een traditioneel restaurant. Rode wijn slurpen uit een soepkom, een echte traditie hier. Van de restaurant eigenaar kregen we een visitiekaartje van een goed restaurant hier in Santiago.Straks maar effe checken of ze daar zitten.

Hier in de stad zie je heel veel pelgrims, te herkennen aan hun kleding. Daarnaast hoor je de hele dag door doedelzakken. Een fenomeen wat uit Schotland naar hier is overgewaaid. Het Rode Kruis van Spanje viert hier in Santiago haar 150 jarig jubileum. Mocht ik mijn hostal om wat voor reden niet meer kunnen vinden of bereiken dan zit ik hier met zoveel hulpverleners zeker op de goede plaats.

p.s. Natuurlijk ben ik vanmiddag even aangewipt bij mijn favoriete taapsbar,zoveel heerlijke versnapering ik niet kan ik echt niet weerstaan.

Tot zover de berichtgeving uit een bewolkt Santiago, waar zo nu en dan een klein waterig zonnetje doorbreekt.

ciao
Carla